نوشتن کار انگشتان دست است و فکر کردن کار مغز (عجب جمله ی فلسفی گفتم بسی کف کردیم) وقتی غذا یا ویتامین یا کلسیم این مغز ما موجود نباشه چطور بنویسم هاااااااااان؟ مسئولین نمیخواد رسیدگی کنند چون بدتر میشه :دی دانشمندا هم به آنالیز کردن سوسک هاشون برسند خودم میرم یک چیزی میخورم مشکل حل میشه فقط خواستم در جریان باشید چه جوووون فعالیم. بعععععععلههه!
امشب یک دلستر خریدیم یکی دوتا لیوان ازش خوردیم حالمان گوگولی مگولی شده نمیدونم مسموم شدم یا با این دلستره رفتیم تو فضای باقالی ها خلاصه اگر فردا مارو گرفتند بیایند شهادت بدید بگید طرف بیگناه بوده :دی
خیلی از آدما هستند بیشتر وقتشونو تو دنیای مجازی میگذرونند یکجورایی دنیای حقیقی رو ترک کردند. حال و حوصله ی رابطه ی واقعی رو ندارند ولی تا دلتون بخواد رابطه ی مجازی دارند و رفیق های مجازی. به نظرتون مشکل کجاست؟ دنیای حقیقی یا مجازی یا ما آدما؟؟؟
دلیل ازدواج دوم یا خریت مکرر مردان به گفته خودم دلیلش این است که چون این مرد ، این شوهر بد بخت ، این نازنین همیشه در صحنه ، این مظلوم همیشگی عالم با توجه به اینکه در زندگی خود تمام شکنجه ها را تحمل نموده و در ازدواج اول خود میماند تصمیم به ازدواج مکرر کرده تا شاید تغییری در نوع عذاب ایجاد شود ولی زهی خیال باطل که دومی از اولی بدتر که چه عرض کنم در شکنجه به درجه استادی رسیده و این است که مرد کارش به ازدواج های مکرر میرسد.
پس از من به شما خانم محترم که میترسم رک و پوس کنده یک چیزی بگم بلای جونم بشه اگر توی جمع کسی به شوهر شما پیشنهاد زن دوم داد و شوهر شما گفت بابا ما مثل خر تو اولیش موندیم احساس خطر کنید که به زودی سر و کله ی یک هوو ی ترگل ورگل در زندگیتون ظاهر میشه یا تا دیر نشده نوع شکنجه رو تغییر بدید تا حداقل با تنوع شکنجه همچنان به این زندگی شیرین تر از زهر مار ادامه دهد
گویند روزی پسری از دختری خواستگاری کرد و دختر چون چسان فسانش زیاد بود گفت نچچچچچ و بعد از آن پسرک سیب زمینی ما به خوبی و خوشی زندگی کرد. البته چون این پسرک داستان ما همچنان در عالم سیب زمینی و هویجی خود بود و خریتش از حد و مرز گذر کردندی دوباره هوس خواستگاری به سرش زد و اینبار این شتر زندگی آنچنان بر روی پسرک ما نشست و پرنده ی سعادت آنچنان بر سرش فضله کردندی که اختیار از دست بدادی و تلنگش در برفت و بر خود همی رید و تا عمر داشت بر خریت خود لعنت فرستاد. و این داستان گفتندی جر حقیقتی بیش نبوده و درس عبرتی باشد برای سایرین
بسی خودمان و افکارمان را جر دادیم و این مطالب زیبا و خنده آور را (زرشک) نوشتیم و بسی رنج بردیم ولی نظرات به قدری کم و در حد هیچ است که گویی ما اینجا داریم آب در آسیاب هونگ میکنیم :دی ما مینویسیم برای دل خود و گاهی برای دل شما عزیزان بیحال که شاید این نیش هایتان باز شده و چهره یتان کمی جذاب شود. آری روحیه ی ما به پتروس فداکار گفتندی زااااااااارت و او نیز حرفی به ما زد در حد بووووووووق که کف کردیم و الان داریم حباب بازی میکنیم
جاتون خالی چند شب پیش داشتیم میرفتیم سر کار یکنفر کنار ما نشسته بود و داشت با موبایل خصوصی حرف میزد که ماشینای کناریمونم صدای طرفو میشنیدن از بس آرومو متین حرف میزد خلاصه بماند که اصلا من آدم فضولی نیستم و نشنیدم که طرف خواهر و برادراشو کلا شست گذاشت کنار هیچ اومده به طرف که پشت تلفنه میگه داداش بزرگم یکبار مرده؟!! یعنی هنگ کردم ازون شب در حد تیم ملی من هرچی فکر میکنم مغزم سیگنال نمیده مفهوم این حرفشو واقعا نگرفتم
بابا دمتون گرم این همه نظر ایولا دستتون درد نکنه شرمنده کردین من با چه رویی بهتون نگاه کنم فکر نمی کردم اینقدر نظر بدید درباره ی مطالبم (طرح شرمنده کردم شما بازدید کننده محترم!!! والا منکه چشام دیگه سو نداره از بس رفرش دادم این صفحه نظراتو ببینم نظری ، جکی چیزی اشتباه میاد واسمون :دی)
هم اکنون نیازمند نظرات سبز ، قرمز ، زرد و آبی و .... هستیم
من واسم سواله بعضی از کسایی که تلفن همراه دارند ، بیشتر مواقع وقتی بهشون زنگ میزنی یا جواب نمیدن یا میره رو پیغامگیر به روح اعتقاد دارند؟!! آخه خواهر یا برادر من نمیتونی جواب بدی نخر یا میخری حداقل خاموشش کن خیالمون راحت شه والاااااااااااا