تاب تاب عباسی

من فهمیدم چرا ما حال میکنیم که طرفو کلا به اسمش یک "ی" اضافه بچسبونیمو هار هار و قار قار بخندیم. این فرهنگ از شعر تاب تاب عباسی سر چشمه میگیره میگید نه ادامشو بخون  نمیدونم شاید یکم سادیسم داشته باشم ولی از کوچیکی با شعر تاب تاب عباسی مشکل داشتم. یکجورایی حس میکنم طرف با پسر همادشون که اسمش عباس بوده احوالپرسی فامیلی و شوخی در حد عمه داشتند اومده این شعرو گفته تا کم نیاره و مشت محکمی بزنی تو دهن همون عباس پسر همساده شون! از همینجا باید بگم که اون عباس پسر همساده دون جاخالی داد مشتتم صاف خورد تو دهن ما بعدش چه شبایی که این شعر تو ذهن من تدائی شدو خوابم نبرد من چجوری از دردام بگم یکی یک دستمال به من بده خودمو خالی کنم

بقیش در ادامه مطلب

آخه برادر من یک شعر دیگه میگفتی حالا باید حتما اسم ما توش باشه! یعنی کلا همه مشکلت فقط با همین عباس بوده بقیه بچه ها محل پشم بودند! حالا اسممونم باشه توش ایرادی نداره این "ی" اصافشو بردار میداشتی به جاش میگفتی تاب تاب عباس آقا  تازه تو فامیل هر وقت این شعرو میخونند عباسیشو بلند میگند تا جیگر من تا تهش بسوزه! توکه شعر بلدی حداقل برا همه اسما ازین شعرا میگفتی! آخه اینقدر تبعیض اینقدر نژاد پرستی  از شانس من این شعر به احتمال 99.99 % جهانی که شده هیچ به تمام زبونای زنده ی دنیا هم ترجمه شده بعد قسمت عباسیشو با فونت بزرگ نوشتند که خوب تفهیم شه  ازین نمونا زیاده مثل حسنی به مکتب نمیرفت! خب مثل آدم بگید حسن جون به مکتب نمیرفت وقتی میرفت زود جیم میزد از همینجا با عباس های دیگر و حسن ها و ... احساس همدردی میکنم و تمام این فشار و بغضو ، تنهایی به دوش میکشم